Dink cinayeti ve liberal ihanet

Bilindiği gibi gazeteci Hrant Dink’in, Ergenekon ve benzeri davalar için uygun bir iklim yaratmak, bu alçakça kumpasa toplumsal bir destek üretmek için Cemaat tarafından öldürtüldüğü hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ortaya çıktı. 

Cinayeti organize eden Ramazan Akyürek, Ali Fuat Yılmazer gibi Cemaatçi polis şeflerinin tutuklanmasından sonra, dün de Jandarma istihbaratçıların görüntüleri de ortaya çıktı. Kamera kayıtlarında cinayetin işleneceği bölgede keşif yaptıkları görülen istihbaratçı subay ve astsubayların 15 Temmuz darbe girişimi nedeniyle tutuklandıklarının anlaşılması da şaşırtıcı değildi.

Ortaya çıkan yeni kanıtlar, liberal alıklar tarafından yıllarca “sivil toplum platformu'' gibi sunulan ve ülkenin demokratikleştirilmesine katkıda bulunacağı belirtilen Cemaatin nasıl eşgüdüm içinde çalışan sinsi bir terör örgütü olduğunu da  gözler önüne serdi.

Cemaatin yolsuzluklar (17-25 Aralık) üzerinden yaptığı hamle ve 15 Temmuz darbesinden sonra kanıtların birer birer ortaya çıkması, Hrant Dink, Danıştay, Malatya Zirve Yayınevi gibi cinayetlerde AKP iktidarının da büyük bir sorumluluğunun bulunduğunu ortaya koydu. AKP-Cemaat iktidarının laik cumhuriyeti yıkmak için nasıl kirli bir ittifak oluşturduğunu, dinci faşist bir rejim kurmak için kendi muhalif yurttaşlarına, aydınlarına, askerlerine nasıl aşağılık alçakça bir kumpas kurabildiklerini bütün açıklığıyla gösterdi.

Bu kumpasın işlemesinde ve neredeyse başarıya ulaşmasında ise çoğu soldan gelen liberallerin söz konusu b kirli ittifaka verdikleri destek belirleyici bir rol oynadı. AKP-Cemaat koalisyonunun ülkeyi demokratikleştireceği palavrasına inanan, dahası bu yalana toplumu inandırmaya çalışarak, yıllarca gerici ittifaka rıza üretmeye çalışan liberaller, Dink cinayetinin de ulusalcılar tarafından işlendiğinden en küçük kuşku duymuyorlardı.

Öyle ki, bir bölümü “yetmez ama evet'' sloganıyla bilinen bu liberal şarlatanlar, Dink cinayetindeki Cemaat rolüne dikkat çeken gazetecileri ve aydınları da tereddütsüz şekilde “darbeci'' ve “Ergenekoncu'' ilan etmekten kaçınmıyorlardı. İktidara ve egemen politik iklime yaslayan hoyrat bir kıyıcılık ülkede kol geziyordu. Gericilere destek vermek demokratlık sayılıyordu. Ortada ne sınıf mücadelesi vardı, ne kamuculuk, ne sermayenin egemenliği ne de emperyalizm... “Askeri-Kemalist vesayetin yıkılması'' her şeyi belirleyen ortak bir değişkendi.

Türkiye son 30-35 yılda dünyada örneği az görülen boyutta bir aydın ihaneti yaşadı. Tarihimizin bu en büyük ve en alçaltıcı ihanetiyle entelektüel ve ahlaki bir hesaplaşma gerçekleştirmeden temiz bir gelecek kurmak mümkün değil.

Çünkü bilgisiz, görgüsüz, donanımsız, yarı cahil gerici bir kadronun, iki yüzyıllık aydınlanma ve modernleşme geleneği olan, ciddi bir devrimci birikime sahip bülük bir ülkeye liberal aydınların desteği ve ihaneti olmadan el koyması imkansızdı. Oysa Türkiye’yi demokratikleştireceği belirtilen o güç önce laikliği yıkıp Cumhuriyeti boğazladı, daha sonra kendi aralarında tutuştukları hakimiyet çatışmasında ülkeyi kanlı bir askeri darbeye sürükleyerek mahvetti.

Türkiye’nin gericiliğe teslim edilmesinde belirleyici rol oynayan liberaller ve sol liberaller, bugün ortaya çıkan vahim tablo karşısında basit bir “yanıldık'' ya da “aldatıldık'' gerekçesine sığınmaya, durumu kurtarmaya çalışıyor.

Oysa aynı kişiler daha dün Hrant’ın katilleriyle kol kola girip düzenledikleri anma toplantılarında “Hrant’ın katili Ergenekon devleti'' diye slogan atıyordu.

Onların yapacakları tek şey var; dönüp toplumdan ve sırf yanılmadıkları ve aldatılamadıkları için “Ergenekoncu, ulusalcı, darbeci'' diye hakaret ettikleri insanlardan özür dilemektir.

Keskin Kalem