Eski Mahkum Cezaevi'nin Karanlık Yüzünü Anlattı! Tecavüz ve İşkence İtirafları Şok Etti!

Suriye’de, muhaliflerin başkent Şam üzerindeki kontrolü ele geçirmesiyle birlikte, "İnsan Mezbahası" olarak adlandırılan Sednaya Cezaevi’ndeki korkunç gerçekler gün yüzüne çıktı. Muhalifler, cezaevinin kapılarını açarak tutukluları serbest bıraktı ve kayıp yakınlarını arayan ailelere imkân tanıdı. Sednaya’nın karanlık odalarında bulunan işkence aletleri ve binlerce ceset, burada yaşanan insanlık dışı uygulamaları bir kez daha gözler önüne serdi.

HER GÜN 50 İDAM: BIR İNSANLIK DRAMI

Sednaya Cezaevi’yle ilgili en ürkütücü gerçeklerden biri, burada her gün onlarca insanın infaz edilmesiydi. 2017 yılında Dışişleri Bakanlığı’nın yaptığı açıklamalara göre, günde yaklaşık 50 tutuklu asılarak öldürülüyordu. Beyaz Baretliler eşliğinde kayıplarını arayan aileler, cesetlerin preslenmesi için kullanılan makineler ve işkence aletleriyle karşılaştı. Bu korkunç cezaevine bir dönem mahkum olan Ömer Şuğri, burada yaşananları detaylarıyla anlatarak Sednaya’da uygulanan işkence yöntemlerinin boyutunu gözler önüne serdi.

SEDNAYA’DA KIRMIZI BINA: İSYANIN KANLI HATIRASI

Sednaya Cezaevi iki ana binadan oluşuyor. Bunlardan biri İngilizce "L" harfi şeklindeyken, diğeri ise "Kırmızı Bina" olarak biliniyor. Ömer Şuğri’ye göre bu bina, 2008 yılında yaşanan bir isyanın ardından mahkumlara yapılan işkenceleri hatırlatmak amacıyla kırmızıya boyandı.

İŞKENCELERIN GÖLGESINDE HAYATTA KALMA MÜCADELESI

Ömer, Sednaya’ya getirildiği ilk andan itibaren insanlık dışı muameleye maruz kaldığını belirtiyor. Eski ve harabe haldeki bir soğutucu kamyonla getirilen Ömer ve beraberindeki mahkumlar, daha kamyonun kapısı açılır açılmaz gardiyanlar tarafından dövüldü. Tüberküloz belirtileri göstermesine rağmen hastalığını saklamak zorunda kaldığını söyleyen Ömer, hastalıkla ilgili bilgi veren bir başka mahkumun öldürüldüğüne tanık olduğunu aktarıyor.

"ACININ YOĞUNLUĞUNDAN KALBIM ÇÖKTÜ"

Gardiyanların kullandığı işkence aletlerinden biri olan tank kayışı, mahkumların bedenlerinde derin izler bıraktı. Ömer, dövüldüğü sırada hissettiği acıyı şöyle anlatıyor: "O an artık hiçbir şey hissetmiyordum, algımı tamamen kaybettim. Acının yoğunluğu kalbimi durma noktasına getirdi."

"ORGANSIZ CESETLER VE ÖLÜM TRENLERI"

Sednaya’da açlık, susuzluk ve hijyenik olmayan koşullarla mücadele eden mahkumlar, toplu hücrelerde birbirlerinin ölü bedenleriyle aynı alanda yaşamak zorunda bırakıldı. Ömer, hücresinde gördüğü cesetlerden bazılarına organlarının alınmış olduğunu ve bazılarının ise tamamen tanınmaz halde olduğunu ifade etti.

CINSEL ŞIDDET VE KORKUNUN HÜKÜM SÜRDÜĞÜ CEZAEVI

Gardiyanların mahkumlara uyguladığı cinsel şiddet, Sednaya’nın bir başka karanlık yüzünü gözler önüne seriyor. Ömer’in anlattıklarına göre, gardiyanlar alkol aldıktan sonra mahkumları birbirlerine saldırmaya zorluyor, kendileri de tutuklulara işkenceler yapıyordu.

Koğuş Başkanlarının Kaçınılmaz Sonu

Sednaya’da mahkumlar arasında koğuş başkanı seçilenlerin, genellikle kısa bir süre içinde öldüğü biliniyor. Koğuş başkanları, ölü bedenleri taşımak veya yemek dağıtımı yapmak gibi görevlerde gardiyanların yoğun saldırılarına maruz kalıyordu.

BIR MAHKUMUN SESSIZ İSYANI

Sednaya’da kaldığı süre boyunca defalarca işkenceye maruz kalan Ömer, burada yaşananların insanlık onurunu nasıl hiçe saydığını anlattı. Birkaç saniye süren mahkemesinde kendisine yöneltilen suçlamaları reddetse de cezaevine geri gönderildi ve zulüm devam etti.