İzmir’in Karabağlar ilçesine bağlı Limontepe mahallesinde yaşayan Fatma Çelik, 110 yaşında olmasına rağmen nüfus kaydı bulunmadan hayatını sürdürüyor. Çelik’in 5 çocuğu, 30 torunu ve torunlarının çocukları bulunuyor. Mardin’in Derik ilçesine bağlı Balova mahallesinden ekonomik sebeplerden dolayı 2002 yılında İzmir’e çocuklarıyla göç etmek zorunda kalan Çelik, ilerleyen yaşından dolayı bakıma muhtaç bir şekilde yaşıyor.
'KOÇERLİK YAPARAK GEÇİMİMİ SAĞLADIM’
Cumhuriyetin ilan edilmesiyle babası ve daha sonra evlendiği kişinin Osmanlı döneminde kalan belgelerle yaşamlarını idame ettiğini; ancak yeni yönetimde nüfus kaydı yapmadıklarını söyleyen Çelik, bütün yaşamını koçerlik yaparak geçirdiğini anlattı. Köylerinde sağlıklı yaşadığı için çok fazla hastalanmadığını ve nüfus kaydına ihtiyaç duymadığını belirten Çelik, hayatında hiç oy kullanmadığını da sözlerine ekledi. İlerleyen yaşının verdiği kemik ağrıları olduğu için yürümekte zorluk çektiğini ifade eden Çelik, “5 çocuğumun hepsi amcalarının üzerine kayıtlı. Hayatımda bir kez bile oy kullanmadım, doktora bir iki defa ilaç almak için gittim. Uzun yıllar, Karacadağ’da koçerlik yaparak yaşadım. Atatürk dönemini, Cumhuriyet’in ilanını hepsini hatırlıyorum. Belki, yaşım 110’dan daha büyük. Doğum tarihim bilinmediği için tahmini olarak hesaplıyoruz. O zaman Osmanlı yıkılınca, bizim aile gidip yeniden kayıt olmadı ve ölünceye kadar da öyle gittiler. Babamın kaydı yoktu, evlendiğim eşimin de olmadı” dedi.
‘KİMLİK İÇİN BAŞVURDUK BİRÇOK ENGEL ÇIKARDILAR'
Köydeki hayvanlarını ve topraklarını borçlandıkları için kaybettiklerini ve ardından İzmir’e taşınmak zorunda kaldığını söyleyen Çelik, “En küçük oğlum Davut’un yanında kalıyorum. Davut ve eşi de felç oldu. Şimdi hem onlara hem de bana torunlarım bakıyor. Evde oğlumun Bağkur maaşıyla geçinmeye çalışıyoruz. Bu kadar hasta bakıma muhtaç kişi var; ama hiçbir şeyden faydalanamıyoruz. Bazen doktora gitmeye ihtiyacım oluyor; ama gidemiyoruz. Yaşlandım eskisi gibi sağlıklı değilim. 2011 yılında torunlarım başvuru yaptı kimlik almam için ama olmadı. Bizim kayıtlar Urfa’da çıktı. Önümüze bir sürü engel çıktı ve kimlik vermediler. Ne kadar daha yaşarım bilmiyorum. En azından bir kaydım olsaydı, torunlarım bakıcı ücreti alırlardı, hastaneye gidip gelebilme imkanımız olurdu. Çok yaşlandım, aklımda koçerlik yaptığım günler dışında pek bir şey kalmadı. İnsanın kendi toprağında yaşadıkları geriye kalıyor. Hatırlasaydım, yaşamımı sabaha kadar yazsanız da bitmezdi. Artık olur mu bilmiyorum; ama bana bir kimlik verilmesini istiyorum” ifadelerini kullandı.