Ali Kaya Soysal
Ülkemizin siyasi açıdan ortadan karpuz gibi bölündüğü bir ortamda , sporun kardeşlik , dostluk olduğu "klişesine" dikkat çekmek amacıyla bir şeyler yazma gereği duydum..
Ben, Fenerbahçe’nin Can Bartu, Nedim Doğan , Ziya Şengül’lerin kaptanlık yaptığı dönemi yaşadım, tıpkı Galatasaray’ın Ayhan Elmastaşoğlu, Muzaffer Sipahi ve Metin Kurt’lar, Beşiktaş’ın Sanlı Sarıalioğlu, Vedat Okyar ve Sabri Dino’ların "pazu bandı" taktığı dönemler gibi. Eskişehir’in Fethi Heper’lerini, Trabzon’un Necati Özçağlayan’larını, Göztepe’nin Fevzi Zemzem’lerini, Bursa’nın Gürsel ve Sedat Üç’lerini, İstanbulsporlu Kasapoğlu’larıı ve nicelerini yaşadığım gibi..
Yaşları daha büyük olanlar, Küçük Fikret’i, Turgay Şeren’i, Recep Adanır’ı, Adanalı Füze Selami’yi, Beykozlu Kelle İbrahim’i izlemişlerdir mutlaka. Şu anda 45-50’li yaşlarında olanlar Cüneyt Tanman, Selçuk Yula, Samet Aybaba’ları tanırlar. 30-35’likler Sabri, Alex, Tayfur ve Hami’yi hatırlarlar, yeni yetmeler ise Selçuk, Mehmet Topal ve Oğuzhan’ı bilirler ancak..
Niye böyle bir giriş yaptım, aslında bu bir giriş değil tespit. Üstte sözünü ettiğim eski futbolcuların döneminde Dolmabahçe Stadı’nda kravatsız seyirciye rastlanmazdı, rakibe en büyük küfür tezahüratı " im-dal" dan öteye geçmez, beğenilmeyen hakem ise binlerin "iğne" yakıştırmasıyla cezalandırılırdı... Rakip takım renklerini taşıyan örtü ile kaplı tabutla alay konusu edilir, "nasıl konduk" gibi mizahi bir yaklaşımla kızdırılırdı.
Şimdilerdeyse, stada sokulan "bombalar", rakiplere ve başkanlarına en galiz küfürler, hakemlerin annelerinin mesleğini sorgulamalar, oturdukları koltuklara, çevreye zarar vermeler, bunlar da yetmezmiş gibi klavyelerinden kan ve kin fışkırtmalar... Tüm bunların hepsi taraftarlık adına yapılıyor, takılmış at gözlükleri, sarı-kırmızı, sarı-lacivert, siyah-beyaz, bordo-mavi, kımızı, beyaz, sarı, yeşil…
Beni endişelendiren, tüm bu "vandallığın" 14-20 yaş grubu gençler tarafından yapılması. Hangi gençler, 24 saat önce başlatılan, ülkenin tarihindeki en büyük "adaletsizlik" protestosunu annelerine, babalarına, dedelerine bırakan gençler...
Büyük Önder’in "Gençliğe Hitabesi''ni anımsadıkça bu manzarayı kabullenemiyorum, gençleri bu duruma getiren politikaları lanetlememe rağmen..
Tekrar spor, özellikle futboldaki seyirci terörüne dönecek olursam, galiba tek çare , statların, hatta salonların giriş kapılarına "şiddet, korku, cinsel içerik, 20 yaş yukarı" levhaları asmak..
Palyatif çözüm olarak aklıma başka bir şey gelmiyor...ya sizin dostlar??