Eylemi eleştirmekle birlikte bazı gerekçeler bulmaya çalışanlar olsa bile, katliamı savunan emen hemen hiç yok gibi. Bu tartışmanın yaşandığı çevre ve yayınlardan biri de Kürt siyasal haraketine yakınlığıyla tanınan Özgür Gündem gazetesi...
Özgür Gündem yazarları sadece Kürt siyasal hareketi mensupları ya da taraftarlarından oluşmuyor. Onmarla dayanışma içindeki solcu, sosyalist ya da liberal yazarlar da gazete bünyesinde bulunuyor. Bu yazarlardan biri de eski (1973-1990) TKP üst düzey yöneticilerinden ve ÖDP kurucuları arasında yer alan Veysi Sarısözen oldu. Gazetenin etkili yazarlarından biri olan Sarısözen, bu günkü Özgür Gündem gazetesindeki yazısında, Kürdistan Özgürlük Şahinleri (TAK) adlı örgütün üstlendiği Kızılay katliamı için "Kürt sorunu"na duyarlı birçok insanın, neye uğradığını şaşırdı" dedi.
Yazısında PKK'nın “sınırsız şiddete'' mecbur edildiğini de belirten Sarısözen, "Apocu savaş ilkeleri"dediği kuralların "bu tip eylemleri yasakladığını" da hatırlatarak, örgütün, “bu yöntemler" ile mücadeleye zorlanarak kitlelerden koparılmak, dostlarından soyutlanmak ve böylece tasfiye edilmek istendiğini ileri sürdü. Sarısözen, "Şimdi size diyorum ki, 'bu kirli ve kanlı oyunu' bu defa devam ettirmeyin. Çünkü 'Suriyelileşirsek' biz Türkiye’yi yeniden kuramayız, Ama Kürtler, tuhaf bir tamlamayla ifade edecek olursak, yeni bir 'Kuzey Kürdistan Rojavası'nı kurabilir" diye yazdı.
İşte Veysi Sarısözen'in yazısının ilgili bölümleri şöyle:
"Şimdi Türk soluna yapılanın aynısı Kürdistan Özgürlük Hareketi’ne karşı yapılmakta. PKK “sınırsız şiddete'' mecbur edilmeye çalışılmakta. Apocu savaş ilkelerinin yasakladığı “yöntemler''den başka çare bırakılmazcasına, aklın almayacağı bir “kışkırtma'' kampanyası yürütülmekte.
Bir iktidar bunu neden yapar?
Amacı ne olabilir?
Amacı, örgütü “sınırsız şiddete'' mecbur etmek. “Kızılay’larda canlı bombalarla siviller havaya uçurulsun'' ki, Batıdaki “öfkeyi'' başkanlık rejimiyle diktatörlüğe geçmek için “seferber edeyim'' zihniyeti. Örgütü “sınırsız şiddete mecbur edeyim'' ki, onun uluslar arası saygınlığını yok edeyim, içerideki müttefiklerini zayıflatayım, onun sivil tabanına öyle bir korku salayım ki, o tabanın bir kısmını ondan uzaklaştırayım'' hesabı...
Sonra?
“Örgüt öylesine amansız bir şiddet uygulasın ki, benim bu şiddete karşı yapacağım, çok daha katmerli şiddeti herkes onaylamak zorunda kalsın, örgüt Kızılay’da patlasın ki, ben de Şırnak’ı, Nusaybin’i, Cizre’yi, Amed’i, Silopi’yi, Kızıltepe’yi, tüm Güney sınırı boyunca ne kadar il ve ilçe varsa hepsini “Kürtlerden temizleyeyim'', yerlerine Arap yerleşim bölgeleri inşa edeyim, Rojava ile Kuzey Kürdistan arasına yarın 5 milyona çıkacak olan “mültecilerden'' oluşan bir “Arap kuşağı'' yerleştireyim. Sonra dönüp Rojava’yı hem Kuzey’den, hem de Güney’den kuşatıp, adım adım yok edeyim...''
Ve işin garibi, bu “oyun'' sanki “netice'' verir gibi.
Kürt sorununa duyarlı nice insan, “Kızılay patlamasıyla'' neye uğradığını şaşırmış. Kürt legal siyaseti açmaza girmiş. Oyunun “kirli ve kanlı'' iç yüzünü halka anlatma yeteneği sanki felce uğramış.