Av. Tacettin Çolak
“Her ölüm erken ölümdür'' diyor Cemal Süreyya.
Bizce bazı ölümler erken ölümdür.
Evet, bir kültür adamı olarak Halkın sorunlarını, acılarını, sevinçlerini, gelenek-göreneklerini sanatına yansıtan, Devrimci-Halkçı-Yurtsever sanatçı Tarık Akan için ölüm erken oldu.
Evet, ülkemizin içine düşürüldüğü faşizm cehennemlerinde, devrimci sanatçı onurunu koruyan, işkence tezgâhlarından başı dik çıkan Tarık Akan için ölüm erken oldu.
Evet, ömrünün son günlerinde, kanser acılarıyla kıvranırken, ülkemizin ortaçağın karanlığına götürülmesine isyan eden Tarık Akan için ölüm erken oldu.
Evet, bu ortaçağcıların Batılı Emperyalist efendileri ile birlikte planlayıp uyguladıkları “Ergenekon'' saldırıları için Silivri’de kurdukları “Nemrut Mustafa Paşa Divan''larının barikatlarını devrimcilerle, HKP’li yoldaşlarımızla birlikte yıkan Tarık Akan için ölüm erken oldu.
O, Halkın sanatçısı, devrimcilerin dostu, ülkemizi karanlığa götürenlerin düşmanı oldu.
O, faşizme karşı işçi sınıfı mücadelesinin yanında oldu.
Daha Halka karşı sorumlulukları çerçevesinde yapacağı çok işi varken, 66 yaşında aramızdan ayrıldı.
İŞTE BU ÖLÜM ERKEN ÖLÜMDÜR.
Oysa ülkemizde bir de; Tarık Akan gibi bir dönem halkın sanatçılığını yapan, ezilenlerin-sömürülenlerin taleplerini sanatına yansıtanlar vardı. Şimdi bunların bazıları “akil adam''lıktan sarayın soytarılığına soyundular.
Kısa vadelik küçük çıkarlarının peşinde koşup, sanatını “majestelerinin hizmetine'' sundular. Hiçbir sanatsal değeri olmayan filmlerle padişaha yalakalık yapmakta yarışmaktalar.
Halkın çektiği acılar, ızdıraplar, İşsizlik-Pahalılık, Kamu Mallarını komisyonlar karşılığında yandaşlara peşkeş çekilmesi, vurgun, talan, rüşvet, hırsızlık bunların umurunda bile değil. Artık kendileri ile birlikte sanatlarını da yerin dibine soktular, çamurlara buladılar.
İŞTE BUNLARIN ÖLÜMÜ ERKEN ÖLÜM DEĞİLDİR.
Çünkü, bu hainler artık, geçmişteki devrimci duruşlarıyla değil, bugünkü döneklikleri ve ihanetleri ile anılacaklar.
Hikmet Kıvılcımlı Usta; Fransız Devrimcisi-Komünist Yazar Hanri Barbüs’ün ölümü üzerine 01 Ekim 1935'de kaleme aldığı “Devrimci Aydın Nedir?'' yazısının sonunda şöyle der; “Barbüs saraylı bir kral olmadı, zaten o böyle bir şey olmaktansa yok olmaya bin kere razı idi. Fakat, hiç bir ölü kralın arkasında görülmeyen milyonların kızılca kıyameti, Barbüs'ün tabutunu zalimlere ve emperyalizme karşı çekilmiş bir devrim bayrağı gibi göklere çıkardı. Bu mahşerin "ihtişamı" önünde, Barbüs'ün "şükranı nimet"i nasıl "sonsuz" olamazdı!''
Birileri bırakalım saraya kral olmayı, sarayın soytarılığına soyunmuşken, Tarık Akan, devrimci bilinci ve onuru ile yaşadı ve öylece aramızdan ayrıldı.
Eminiz ki, Tarık Akan’ın tabutu da “zalimlere ve emperyalizme karşı çekilmiş bir devrim bayrağı gibi göklere çıka''cak.
On nedenle yine Kıvılcımlı’nın dediği gibi; “Bugünün adamı: Hayatın, kitlenin, ve örgütün enternasyonal adamıdır. Ezilen kitlenin hareket ve örgüt hayatına karışmayan ve bu hayatın evrensel özelliğini anlamayan kimseye bugün, "adam" denmiyor.
Barbüs öyle bir adamdı?..
Barbüs'ün "Türkçeye tercüme"sinden daha çok Barbüs'lerin Türkiye'de doğmasına özenelim. Çünkü Barbüs "tercüme" edilemez. Barbüs bir parlak "kitap!" değil, savaşçı bir "hayat"tır.''
Tarık Akan da Türkiye’de doğmuş bir Babüs’tü.
Anısı Halkın Kurtuluş Davamızda yaşatılacaktır.