Size basit bir soru soracağım.
Basit ama üzücü, zor bir soru.
Biricik evladınız, zorlu, ölüm riski yüksek bir hastalığa yakalanmış.
Sizin maddi durumunuz ise evladınızı tedavi ettirmeye yetecek düzeyde değil.
Zor bela bulduğunuz üç beş kuruşla çocuğunuzu hayatta tutundurmaya çalışıyorsunuz. Öyle ki bazı ilaçlarını alamıyorsunuz, tedavisini tam da olması gerektiği gibi sürdüremiyorsunuz.
Tam da bu sırada sizin bir aşağı mahallede oturan bir aile daha benzer bir durumla karşı karşıya.
İşsiz ve evinden atılmış bir ailenin çocuğu da benzer bir hastalığa yakalanmış.
Onlar da çocuklarını tedavi ettiremiyorlar.
Ne yaparsınız?
Kendi çocuğunuzun tedavisini doğru düzgün yapamazken, elinizde zaten kıt olan kaynakları aşağıdaki mahalledeki çocuğun tedavisi için kullanıp, kendi çocuğunuzu ölüme mahkum eder eder misiniz?
Üstelik bir de aşağı mahalledeki ailenin bu tedaviyi yaptırabilecek güçte zengin komşuları varken!
Bu acıklı hikaye nereden çıktı diyeceksiniz…
Sağlık Bakanı Fahrettin Koca’nın açıklamasını duyunca geldi aklıma.
Koca, Gazze’deki kanser hastalarının tedavi için Türkiye’ye getirileceğini söyledi.
Elbette zor durumda olana el uzatmak son derece insani.
Ama Türkiye’deki sağlık sisteminin hali ortada.
Zaten üzerinde milyonlarca Suriyeli’nin yükü var.
Bu yükün altında ezilen sistem artık çalışmıyor, SGK tarihinin en kötü dönemini yaşıyor. Batık durumda.
Bu yüzden de Türk vatandaşları sağlık hizmetine her geçen gün daha zor erişiyor, vatandaşlarımız hastanelerden randevu alamıyor.
Kanser hastalarında ise durum daha da zorlu.
Yakın zamana kadar Türkiye’de en zorlu kanser vakalarında bile en iyi tedaviler uygulanırdı. Ama epey bir süredir Türk hastalara bazı kanser ilaçları verilemiyor.
Özellikle yeni nesil akıllı ilaç denilen ilaçlarla yapılan tedaviler iyiden iyiye sınırlandı.
Bu tedavilere karar veren komisyonlar, parasızlık nedeniyle ilaç temin edilemediği için bu ilaçları hastalardan esirgiyorlar.
Ve “yerli ve milli” hastalarımıza bile ilaç verilemez, gerekli tedaviler uygulanamazken, şimdi Gazze’den hasta getirilmesi, millete hakarettir derecesinde bir haksızlıktır.
Bunu daha önce bu köşede “İsrail ve BM ile konuşup, anlaşarak Gazze’ye hastane gemisini yollayalım” diyen biri olarak söylemek, yazmak zorundayım.
Gerçi artık o da mümkün değil.
“Hamas terör örgütü değildir” diyen bir ülkenin, oraya hastane gemisi yollamasına da kimse izin vermez.