Gezi Parkı davasında tutuklanıp 18 yıl hapis cezasına çarptırılmadan önce İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) Deprem Risk Yönetimi ve Kentsel İyileştirme Daire Başkanı olarak görev yapan kent planlama uzmanı Dr. Tayfun Kahraman, tutukluğunun 600. gününde yaşadığı hukuksuzluğu kaleme aldı. “Suçsuz olduğumu kanıtlamak istiyorum fakat çürüteceğim kanıt yok” diyen Kahraman mektubunda kızı Vera’ya da, “Hiçbir sorumluluğum olmasa da, ayrı kaldığımız her gün için özür dilerim senden” notunu düştü.
Cumhuriyet’te yer alan mektup şu şekilde:
Herkese Merhaba,
25 Nisan 2022’den beri hayatım tamamen değişti. Daha doğrusu hayatıma süresi belirsiz bir ara verdim. Çünkü yaşam dışarıda akıyor, burada ise sabit. Haftada bir saat gördüğüm kızım büyüyor, okula başlıyor, okumayı öğreniyor, benim zihnimeyse adliyede son sarıldığımız haliyle kazındı. Bugün 600 gün oldu. Ailemden, işimden, sevdiklerimden uzaktayım.
"Mahkeme bizi haklı buldu"
Ben işini dürüstçe, hakkını vererek yapmayı öğrenerek büyüdüm. Atatürk’ün mirasını ileriye taşıyacak gençlerden biri olma heyecanıyla yetiştirdiler bizim kuşağımızı. Anne-babamızı, eşi dostu mahcup etmemekten önce etik görevimizi yerine getirmek için titizlikle çalışmak şarttı. Öğrenciliğimde sınavlarıma hazırlanırken de bu böyleydi, meslek hayatımda da.
TMMOB Şehir Plancıları Odası İstanbul Şube Başkanı seçildiğimde de anayasamızın bana yüklediği bu görevi en iyi şekilde yapmaya çalıştım. Gezi Parkı’nın betonlaştırılması kamusal yarar değil zarar getireceği için 2012 senesinde hukuki yollardan itiraz ettiğimizde, anayasal ve kamusal görevimi yerine getiriyordum aslına bakarsak. Nitekim mahkemeler de itirazımızı haklı buldu ki yapılması planlanan proje iptal edildi. Eğer Gezi Parkı’nın yapılaşmasına karşı itirazlar orantısız şiddetle bastırılmak yerine hukuka şans tanınsaydı ülke çapında bir toplumsal harekete dönüşen protestolar çok muhtemeldir ki bu derece büyümeyecek, bu da görevimiz gereği açtığımız onlarca davadan yalnız biri olarak kalacaktı.
"Arabulucu heyetteydim"
28 Mayıs 2013’te başlayan ve aylarca süren Gezi Parkı protestolarıyla parkı korumak için açtığımız dava toplumsal bir sorun haline geldi. Hem protestocular hem de iktidar için kentsel meselelerde bilgisiyle ve kurumsal temsiliyetiyle muhatap alınacak insanlar içinde olduğum için bizlere gene görev düştü. Protestoculara uygulanan haksız ve orantısız şiddet sonucunda vicdanı ayağa kalkan Türkiye’nin birikmiş sosyal sorunlarının ortaya saçıldığı bir onur direnişinde her insanın başka bir derdi seslendirmek için sokağa çıktığı bir ortamda bizzat dönemin başbakanı tarafınca belirlenen arabulucu heyete seçildim. 32 yaşındaydım bu sırada.
Kötü bir şaka gibi fakat 10 yıl sonra ben, o zaman şu ana kadar doğmamış olan çocuğum, “Baba elinden bir şey gelirken neden bir şey yapmadın?” demesin diye mesuliyet aldığım için ondan uzaktayım. Pişmanlık deseniz pişman olacak bir suçum yok. Suçsuz olduğumu kanıtlamak istiyorum, çürüteceğim kanıt yok. 'Tayfun, sen hükümeti cebir ve şiddetle devirmeye çalıştın' diyorlar. O kadar.
"FETÖ’cülerin bir tanesi bile bu suçlardan yargılanmadı"
Bizi şeytanlaştıran, bu gerilimi tırmandıranların 15 Temmuz’da da ülkemize kast eden FETÖ’cüler olduğunu çok sonra öğrendik tabii. Zaten FETÖ’nün gerçek yüzü ortaya çıktığında onların sahte dava dosyasının da diğerleri gibi kapanacağını, aklı başlangıcında kimsenin bu kumpasçıların komik iddialarını dikkate almayacağını düşündüm. Ya bende bir saflık, ya bu işte bir tuhaflık var. Çadırları yakarak vakaları büyüten, basit bir şehir meselesini infial yaratan bir şiddete çeviren dönemin erk sahibi FETÖ’cülerin bir tanesi bile bu suçlardan yargılanmadı. Onların uydurduğu bir senaryo, ortada hiçbir kanıt olmadan gerçek kabul edildi ve olaylardan tam 9 yıl sonra 18 yıl hapis cezasına mahkûm edildim.
"Herkes içni adalet"
600 gün. Her bir gecesinde kafamdaki sorulara yanıt bulamadığım 600 gün geçirdim. Hukuk yolları tükenmedi ve ben hâlâ bu akıl ve vicdan dışı isnatların gerçek hukukçular tarafınca tarihin çöp sepetine atılacağını, özgürlüğüme kavuşacağımı umut ediyorum. Televizyonda yargı reformları, insan hakları ve hukukla ilgili haberler görünce ister istemez kulak kabartıyorum. Bütün cenahlardan herkes yargıda bir takım “tatsız” işler olduğundan bahsediyor, ben o tatsızlığın ortasında yaşıyorum.
Meslek hayatımın çoğunu geçirdiğim memuriyette bir kere bile disiplin cezası almamış, trafik cezası yememiş, karakol yüzü görmemiş, mesleğini hakkıyla yaparak memlekete yararlı olmak haricinde gayesi olmamış bir insan olarak 32 yaşında çözümü için arabulucu olduğum gerilimin sorumlusu ilan edilmiş halde, 42 yaşında Silivri’nin bir koğuşunda geç de olsa gelecek adaleti umuyorum. Kendim için, herkes için, ülkem için adalet istiyorum.
"Kızım Vera, ayrı kaldığımız her gün için özür dilerim"
NOT: Sevgili kızım Vera, olanları anlayacak yaşa geldiğinde okursun bu tarz şeyleri, diye not düşüyorum. Sana iyi bir miras bırakmak için işimi layıkıyla yapmaya çaba ettim. İyi bir mirasın acılı bir diyeti olarak görüyorum bu yaşadıklarımızı. Hiçbir sorumluluğum olmasa da, ayrı kaldığımız her gün için özür dilerim senden.