Aşamalı eğitim yoluyla, kuşlar besin ihtiyaçlarını tahıl ambarlarından sağlamayı, biçimleri kavramayı, hatta kelimeleri öğrenmeyi bile başardılar.
18 kuşun içinden parlak zekaya sahip 4 kuş, sekiz aylık bir eğitim sonunda dört harf içeren kelimeleri anlam ifade etmeyen kelimelerden ayırt edebiliyorlardı. Hatta bu kuşlar, Türkçe’de “çok'' anlamına gelen “very'' kelimesi ile “vrey'' kelimesi gibi; doğru hecelenmişler ile harfleri değiştirilmişleri bile ayırt edebildiler.
Çalışmayı kaleme alan kişiler bu aşamada şu sözü söylemekteler: “Güvercinlerin bu konudaki performansını okuma yazma bilmeyen insanlarla değil okur yazar seviyesine ulaşmış insanlarla kıyaslamak daha yerinde olur.''
Deneyin sonunda güvercinler, 26 ila 58 kelimeyi birbirinden ayırt edebilir hale gelmişlerdi. Neyse ki “dünya'' veya “hükmetme'' kelimeleri bu 58 kelime arasında değildi.
Kültür veya dil fark etmeksizin okuma eylemi beynimizde VWFA''yı (görsel kelime işleme alanı) harekete geçirmektedir. Fakat beynimizin yazılı kelime alanı günümüzden yaklaşık 5 bin 400 yıl öncesine kadar henüz bir gelişme göstermemişti. Yani, okuma kapasitesinin canlılarda evrim yoluyla geliştiğini söyleyememekteyiz.
Öyleyse nasıl okuyoruz? Bir başka merak uyandıran olasılık ise beynimizdeki VWFA kısmının görsel uyarım yoluyla nöronlarla öğrenilerek oluşan bir nöronal geri dönüşümün ürünü olduğu yönündedir; bu görsel uyarımlar başlangıçta beynimiz tarafından kodlanmak için evrilmiş görsel objelerden oldukça farklılık göstermektedir. Bu varsayım konuyu primatlara kadar götürmekte hatta primatların ortalama bir güvercinden daha zeki olduklarını ileri sürüyor.