Kemal Kılıçdaroğlu’nun Tayyip Erdoğan karşısında seçim kazanamayacağı gün gibi ortadaydı.
Buna rağmen Türkiye sosyolojisini tanımayan Kılıçdaroğlu’nun çevresindeki dar bir çevre kendi yazdıkları masala inanmakta ısrar ettiler.
“Aday değil sistem önemli” diye tutturdular, halkın parlamenter sistem tartışmasına ilgisizliğini fark edemediler.
“Kılıçdaroğlu’nun adaylığı ilan edilmediği için İmamoğlu ve Yavaş’ın gerisinde çıkıyor, adaylığı açıklansa Erdoğan’ı geçecek” gibi gerçekçilikten uzak savlar ortaya attılar.
Akşener acı gerçeği söyledikçe duymazlıktan gelip masadaki 4 küçük partiye vekillikler dağıtarak Kılıçdaroğlu’nun adaylığını dayattılar.
Kendilerine yakın birkaç anketçinin hormonlu anket sonuçlarıyla milleti kandırdılar.
Kaybettikten sonra da bahanelere sığınmaya devam ederek “Akşener masadan kalktığı için kazanamadık” dediler.
Şimdi de genel başkanlıkta kalmaya ısrar ediyor, yeni masallar üretiyorlar.
Bu duruma daha fazla dayanamayan değişimciler de seçim sürecine dair itiraflarda bulunuyorlar.
Onursal Adıgüzel “Ocakta partinin yaptırdığı anketlerde Kılıçdaroğlu gerideydi. Ama parti genel merkezi birçok sorgulamaya rağmen bunları görmezden geldi” dedi.
Özgür Özel çıkıp “Meral Hanım ‘zehir içtik' dedi ama biz de şerbet içmedik” dedi.
Şahsen Onursal Adıgüzel’in de Özgür Özel’in de söylediklerinin doğruluğundan şüphem yok.
Fakat adama sormazlar mı “Asıl konuşmanız gereken zamanda neden sustunuz?”
Madem Kılıçdaroğlu’nun kazanamayacağı ayan beyan ortadaydı, o dönem neden çıkıp yüksek sesle itiraz etmediniz?
Parti içindeki oylamada Kılıçdaroğlu’na neden ‘Tamam’ dediniz?
O gün aynı şeyleri söyleyen Akşener’e neden destek vermediniz?
Kusura bakmasınlar ama değişimcilerin bugünkü itiraflarının, Babacan ve Davutoğlu’nun AK Parti’den ayrıldıktan sonra günah çıkarmak için yaptığı itiraflardan farkı yok.
Muhalif seçmen Kılıçdaroğlu’na tepkili doğru…
Fakat değişimcilere karşı büyük bir heyecan da hissedemiyorlar.
Çünkü seçmen geçmişte hatalara ortak olup, sonradan eleştiriye başlayanları yeterince samimi bulmuyor…