Erdoğan'ın “arkadaşım” dediği Suudi gazeteci Cemal Kaşıkçı'yı Suudi konsolosluğunda kestiler, biçtiler, doğradılar, bavula koydular. Deliller, kamera kayıtları hepsi ortadaydı… Cinayet davası açıldı.
Üzerinden aylar geçti, Türkiye'de para kalmadı. Arkadaş untuldu, Suudilere yanaşıldı. Haliyle istekte bulunmadan önce kralına hediye vermek lazımdı. Dava kapatıldı. Yargılama dosyası Suudi Arabistan'a devredildi.
Hemen ardından hop Ankara'dan bir açıklama, “Suudi Arabistan'ın daveti üzerine kendilerini ziyarete gidiyoruz.”
Hop arkasından Suudi Arabistan'ın resmi medya kuruluşu Al-İkhbariya'da başka bir açıklama… “Ziyaret Ankara'nın isteği üzerine gerçekleşiyor! Erdoğan tekrar tekrar Krallık'ı ziyaret etmek istediğini dile getirdikten sonra bu amacına 5 yıl sonra ulaştı.”
Hop dedik ama belli ki biri gerçeği söylemedi. Acaba kimdi? Amaç neydi?
Erdoğan, beraberinde tam kadro kabinesiyle Riyad'da Suudi Kralı ve Veliaht Prens Muhammed bin Salman ile ikili temaslarda bulundu.
Sanki bayram ziyareti gibiydi… Ne heyetler arası resmi müzakere yapıldı ne de diplomatik teamüller gereği görüşmeler sonrasında ortak basın toplantısı… Resmi açıklamaya dahi gerek duyulmadı. Niye gidildiği belli değildi!
Piyasada 10 milyar dolarlık Suudi Merkez Bankası ile swap anlaşması iddiası dolaşsa da daha bir şey yok ortada…
Oysa Pakistan Başbakanı ile Suudi Kralı başkanlığındaki heyetler arası görüşmeler ardından Suudi sarayından yapılan “resmi açıklamada” Pakistan'a 8 milyar dolar tutarında bir mali kaynak desteği sağlandığı dile getirildi.
Ya biz? Oysa aramız ne kadar iyiydi… Suudi Kralı öldü. Erdoğan, Afrika ziyaretini yarıda kesip Arabistan'a cenazeye gitti. Türkiye'de milli yas ilan edildi, bayraklar yarıya indi. Öyle de severdi.
Suudi'nin sevgisi Türkiye'de saçını ektirene kadarmış. Gerçekten de tek taraflıymış aşkımız… Belli ki yönetim olarak bu işe şaşkınız! Amerika izin vermeden Türkiye'ye para yollayabilir mi sandınız?