Ali Kaya Soysal
Yazıma dün sabah hayatını kaybeden Galatasaray ve Türk futbolunun son kalan devlerinden Turgay Şeren'i anarak başlamak istiyorum. Ahlaki değerlerin kaybolduğu ülkemizde böyle "adamların" yavaş yavaş, bazen de hızlı, bu dünyayı terk etmeleri bana hüzün veriyor... Kendisiyle tanışmam 1982 yılında bir Beşiktaş-Galatasaray maçından önce dönemin yöneticilerinden Sayın Mekki Başak'ın Gümüşsuyu'ndaki ofisinde olmuştu. Biraz hoş sohbetten sonra Beşiktaşlılarla İnönü Stadına birlikte yürüyecek kadar centilmendi. Güle güle büyük kaptan, seni çok özleyeceğiz.
Böyle hüzünlü bir başlangıçtan sonra maçı yorumlamak zor geliyor, ama deneyeceğim. Çeyrek final maçlarından sonra Almanya için "şampi" terimini kullanmış ve "kalemimi yeme hakkımı saklı tutuyorum" demiştim..Evet şu anda kalemimi değil, ama bilgisayarın klavyesini yemem gerkiyor, ama niye? Öyle bir maç oldu ki, bir tarafta futbolun tüm gereklerini yerine getiren, 90 dakika boyunca 5'i net olmak üzere tam 9 kez gole yaklaşan, 20. dakikada net bir penaltısı verilmeyen, maç sonu istatistiklerine göre topa sahip olmada Fransa'ya karşı % 64'e 36, pas sayılarında ise 3/1 oranında üstünlük sağlayan Almanya, karşısında ise maç boyu savunmada kalma zorunluluğu yaşayan, Alman defansının bireysel hatalarından biri penaltıdan olmak üzere 2 şans golü bulan Fransa. Burada penaltı pozisyonuna bir açıklık getirmek istiyorum; önce Alman savunmacı Hector hiç bir tehlike yokken topu kornere gönderdiğinde kronometreler 45.15 i gösteriyordu ve uzatma kaldırılmamıştı. Tüm dünyada örnekleri çokca görüldüğü gibi korner attırılmamalıydı. Ama İtalyan hakem Rizzoli inisyatif kullandı ve atışa müsade etti. Gelen orta Schweinsteiger'in eline değdi. Fransız oyuncuların bile zor gördüğü bu pozisyon penaltıyla değerlendirildi. Doğru karar ama ben burada art niyet arıyorum. Rizzoli'nin taraflı maç yönettiğine 69'da bir Almanya kornerinde faul çalarak tehlikeyi engellemesi ve 72'de Griezmann'ın attığı ikinci golde kaleci Neuer'e yapılan faulü değerlendirmemesinde iyice inandım. Tüm bu kritik kararlar hep aynı takımın aleyhine oluyor ve sonuca etki ediyorsa benim de aklıma "acaba İtalya'nın Almanlara elenmesinin intikamı mı alındı?" diye saçma sapan bir "halisilasyon" geliyor..
Benim bu yazıyı yazdığım anlarda bizim TV'lerde otoriteler skor yazarlığına soyunmuş, Fransa teknik direktörü Didier Deschamps'a methiyeler düzüyorlardı. Efendim müthiş bir taktik uygulamış, Almanya yı kendi yarı alanında beklemiş, hızlı ataklarla rakibin hatalarını kollamış vs vs....İnsaf edin kardeşler, Fransız hoca maç sonu basın toplantısında sizin bu söylediklerinizin bir kelimesini bile etmedi, edemedi. Aynı maç analiz kriterlerini futbolumuzun "domestic" arenasında da görüyoruz yıllardır. Bu yüzden "futbol kalibreleri" bizim üstümüzde olan Hırvat ve İspanyol takımlarına yenilince ulusal takım yerin dibine batırılıyor veya arkasından oynanan üçüncü maçta oyuna göre yenilmemiz gereken Çek Cumhuriyeti'ni tesadüfen yenince göklere çıkartılıyor. Dolayısıyla sporda, futbolda geride kalmamızın nedenlerini tartışırken medyamızı es geçmemek gerekiyor, tıpkı ülkenin diğer problerinde olduğu gibi..
Son sözler: önceki turlarda alınan sürpriz sonuçları bir tarafa bırakalım ama en azından yarı final maçlarında eğer futbol kalitesi eşittir sonuç olsaydı, 10 Temmuz gecesi Paris'de oynanacak finalin adı Panzerler-Ejderhalar olmalıydı.
Fransa 2016'da final maçının sonucu, yani şampiyon kim olur? İnanın hiç umurumda değil artık, iki kısmetli takımdan hangisi daha çok "bal" yaparsa kupayı kaldırır.