Yandaş'a göre 15 Temmuz devrim, 16 Nisan da onun anayasası

7 Haziran seçimlerinde AKP'den milletvekili seçilen ancak 1 Kasım'da yeniden listeye giremeyen Markar Esayan, 16 Nisan'da yapılacak referandumun 15 Temmuz 'devriminin' anayasa değişikliği olduğunu yazdı.

İşte Esayan'ın AKP'nin inkar ettiği 'rejim değişikliği' iddiasının aslında kapalı kapılar ardından açıkça konuşulduğunun kanıtı niteliğinde olan Akşam gazetesindeki o yazısı:

15 Temmuz’dan sonra gelen tarih 16 Nisan’dır

Bildiğimiz, kullandığımız takvimin yanında bir de siyasi olayların kendi iç bütünlüğü içinde oluşturduğu bir takvim vardır. Olayların neden sonuç ilişkisine göre sıralandığı bir sosyal/politik tarihtir o.

İleri demokrasilerde bu takvimi milletin iradesi belirler. Millet iradesinin yok sayıldığı yerlerde ise hegemonlar, sömürgeciler ve şu sıralarda onların dönüşmüş olduğu finans kapitalin tercihleri.

Türkiye gibi daha arafta kalan ülkelerde ise karmaşık bir işleyiş vardır.

Tarihimize şöyle bir bakınız. İttihatçıların, millet iradesine göre değil, önce Rusya ve Britanya’nın arzusu ile Osmanlı’nın çözülüşünün son fren mekanizması olan Sultan 2. Abdülhamid’i devirdiklerini, sonra bu sefer Alman iradesine uyarak yorgun devleti bir sömürge kapışması olan 1. Dünya Savaşı’na sürüklediklerini görürsünüz.

Ama düşman Çanakkale’ye dayanınca, millet iradesine koşulur. Çanakkale, Kut’ül Ammare destanları yazılır. Ancak diplomasi alanında kazanımlar geri verilir. Mondros ve ardından Sevr dayatması gelir. İttihatçılar kaçar. Mustafa Kemal Atatürk önderliğinde son vatan toprakları için İngiliz’e, Alman’a değil, yine millet iradesine gidilir. Kurtuluş Savaşı bu şekilde milletle kazanılır. Türkiye Cumhuriyeti kurulur.

Daha yakın tarihe gelelim.

27 Mayıs darbesi… Millet iradesinin seçtiği Menderes Hükümeti’ne karşı yapılan o hain darbe… Menderes, Zorlu ve Polatkan’ın ideolojik yargı tarafından idamı dışında, DP’li Ermeni vekil Dr. Zakar Tarver’in de aralarında bulunduğu 11 siyasi ve bürokrat katledilir.

Sonra ne olur? Millet iradesi yine raydan çıkan sistemi demokrasiye doğru çekmeye çalışır.DP’nin devamı olarak algılanan Adalet Partisi başa getirilir. CHP bir daha tek başına hükümet yüzü göremeyecektir.

1980 darbesinden sonra anayasa milletin önüne konur. Millet yüzde 93 ile darbe anayasasına değil, anayasadan sonra gelecek olan serbest seçimler vaadine oy verir aslında. Öyle de olur. Darbecilerin desteklediği partileri tarihe gömer, en sivil lideri, Özal’ı başa getirir. Türkiye tanık olmadığı bir özgürleşme, dünyaya açılma, demokratikleşme sürecini böylelikle yaşar. Türkiye gerçekten de çağ atlamıştır.

28 Şubat Post modern darbesi… Kibirli darbecilerin “Bin yıl sürecek'' dediği darbe düzeni beş yıl dayanabilir. Millet bağrından bu sefer AK Parti’yi çıkarır. Recep Tayyip Erdoğan liderliğindeki bu hareket ile Türkiye her açıdan üç kat büyür, gelişir. 31 Mayıs 2013 tarihi itibarıyla dünyanın 16. büyük ekonomisi olurken, IMF’ye borçlar kapatılır. Kişi başına düşen gelir 2 bin dolardan, 10 bin dolara yükselir.

Ve nihayet 7 Şubat MİT krizi ve Gezi ile başlayan, 17 ve 25 Aralık yargı darbesi ile devam eden, 6-7 Ekim kalkışmasından geçen, Suriye içsavaşını yaşayan bir darbeler silsilesi 15 Temmuz’a varır.

15 Temmuz bu ülkenin işgal ve parçalanma girişimidir. Milletiyle yürüyen bir lideri hedef alan, aslında onun şahsında bu kez fren mekanizmasını değil, uçuş hamlesini önlemek isteyen güçler harekete geçtiğinde, yine millet sahneye çıkar. Ömer Halisdemir gibi askerleri, Erol Olçok gibi sivilleri, çağdaş Nene Hatunları ile düşmanın karşına dikilir. Vatanını kurda kuşa yem etmez. Bir demokrasi destanı yazar.

İşte bu ihanet ile yurtseverlik kanallarında çift yönlü ilerleyen tarihleri arka arkaya dizdiğinizde, bir ülkenin siyasi ve demokrasi takvimi ortaya çıkar.

BU TAKVİME GÖRE, 15 TEMMUZ’DAN SONRA GELEN TARİH 16 NİSAN’DIR.

16 Nisan, 15 Temmuz’un doğal sonucudur. 15 Temmuz devriminin anayasa değişikliğidir. Millet iradesinin kurumsallaşması, FETÖ’lerin ve türlü darbeci kliklerin tarihe karışması, bu acılı gel-gitlerin finali ve uçağın tekerleklerinin pistten ayrıldığı andır.

EVET’imizin tarihsel gerçekliği budur.