Herkes seni tanıdı Hasan Cemal

2010 12 Eylül referandumunda, Yetmez ama evet diyenlerin başını çekenlerden Hasan Cemal, 16 Şubatta son yazısını yazdı.  

Demek, benim sevgili arkadaşlarım Nazlıyı, Ahmeti, Mehmeti mahkûm ettirdin. Üstelik ağırlaştırılmış ömür boyu hapse… diye başlayan çok uzun bir yazı. Biz hiç bir gazetecinin,bir insanın düşüncelerini açıkladığı için hapis cezasına çarptırılmasını içimize sindiremeyiz. 

Ama sahte kabadayılık yapanlara da gerekli yanıtı veririz. 

Soner Yalçın da senin ne olduğunu, ya da olmadığını 20-21 Şubat tarihlerinde  anlatan iki yazı kaleme almıştı. 
12 Eylül 2010 referandumunda hukuk ve adaletin ırzına geçilmesinin önünü, kendisi, Nazlı Ilıcak, Ahmet, Mehmet Altan kardeşler ve yetmez ama evet diyenler açmamış gibi şöyle yazmış Hasan Cemal:
 Hukuk ve adaletin ırzına geçen bu mahkûmiyet kararları, senin alnına kapkara bir leke olarak, silinmez bir damga gibi vurulacak.

Bu utançtan kurtulamayacaksın. Bir başka dünyaya alnında o kapkara lekeyle göç edeceksin.

Arkadaşları ile birlikte, yıllarca AKPnin peşinde koşan,  Ergenekon, Balyoz gibi kumpas davalarda değerli insanların hayatını karartan,    Hasan abi,  bağımsız, özgür düşünürmüş ve koyun sürüsüne katılmazmış.
Hadi oradan Hasan Cemal…

Biz seni 1981de tanıdık. Doğan Avcıoğlu döneminden de bilirdik, ama yine de toz kondurmazdık sana…

Senin Cumhuriyetin Genel Yayın Yönetmeni olduğun dönemde, 2 Haziran 1981 tarihinde, MGK 52 sayılı yasa çıkarmıştı. Ve bu kişiye özel, Ecevitin yazmasını yasaklayan bir yasaydı. Ecevit, Yazıişleri Müdürlüğü görevini yürüttüğüm ARAYIŞ Dergisinde yazı yazamayacak, yayın danışmanlığı yapamayacaktı.

Diğer gazeteler işin doğrusunu verirken, senin yönetimindeki Cumhuriyet öyle bir yazmıştı ki, sanki Ecevitle aramız açılmış o nedenle de Bülent bey yazmayı bırakmıştı. Yalanın bu kadarı fazlaydı. Ecevit çoğunluk hissesine sahip olduğu ARAYIŞI neden bırakacaktı. Bizlerle arası bozuılsa, bizi göndermez miydi?

Ve sen Hasan Cemal, ne Bülent Ecevitin, ne de benim telefonlarıma çıkmadın. Kaçtın…

Şimdi kalkmış, demokratlık, özgürlük kahramanlık dersi veriyorsun.

Bir de kendini entelektüel olarak tanımlıyor, ekliyorsun:
Bizim ihanetle işimiz yok. Hiç olmadı.

İlhan Selçuk usta kalksa da yüzüne haykırsa ihanetini. Cumhuriyeti Çok Sevmiştim kitabında yazdıkların ihanetin belgesi değil de ne?  

Bunlar senin yaşamındaki defolarından bir kaçı…

Ayrıca, Biz o senin bildiğin iktidar yalakası, iktidar tetikçisi yazarlardan, gazetecilerden değiliz. diyorsun.
İyi de kim sana Hasan abi diyordu, sen de Onu ve partisine arka çıkıyordun.

Bir de kabadayılık yapıyorsun, Ne susacağız, ne korkacağız diyerek. Ardından ekliyorsun:

Yazılarıma bir süre ara veriyorum
Hasan Cemal, istersen hiç yazma, çünkü herkes seni tanıdı artık.