Yeni araştırmaya göre, güneş benzeri yıldızların dörtte biri kendi gezegenlerini yiyor

Güneş sistemimizdeki gezegenler, güneşin etrafında sabit ve neredeyse dairesel yollarla dönerler, bu da yörüngelerin gezegenlerin ilk oluşumundan bu yana pek değişmediğini gösterir. Ancak diğer yıldızların etrafında dönen birçok gezegen sistemi çok kaotik bir geçmişten muzdarip.

Güneş sistemimizin nispeten sakin tarihi, Dünya'daki yaşamın gelişmesini destekledi. Yaşam içerebilecek yabancı dünyaları ararken, benzer şekilde barışçıl geçmişlere sahip sistemleri tanımlamanın bir yolu varsa, hedefleri daraltabiliriz.

Uluslararası gökbilimciler ekibi, Nature Astronomy'de yayınlanan araştırmada bu konuyu ele aldı. Güneş benzeri yıldızların %20 ila %35'inin kendi gezegenlerini yediklerini ve en olası oranın %27 olduğunu buldular.

Bu, güneşe benzer yıldızların etrafında dönen gezegen sistemlerinin en az dörtte birinin çok kaotik ve dinamik bir geçmişe sahip olduğunu gösteriyor.

Dört yeni ötegezegen keşfedildi

Gökbilimciler, büyük veya orta büyüklükteki gezegenlerin önemli ölçüde hareket ettiği birkaç ötegezegen sistemi gördüler. Bu göç eden gezegenlerin yerçekimi, diğer gezegenlerin yollarını da bozmuş veya hatta onları kararsız yörüngelere itmiş olabilir.

Bu çok dinamik sistemlerin çoğunda, bazı gezegenlerin ev sahibi yıldıza düşmüş olması da muhtemel. Ancak, bu kaotik sistemlerin, düzenli mimarisi Dünya'daki yaşamın gelişmesini destekleyen bizimki gibi daha sessiz sistemlere göre ne kadar yaygın olduğunu bilmiyorduk.

İkili yıldızlar aynı anda tek bir gaz bulutundan oluşur, bu nedenle genellikle tamamen aynı element karışımını içerirler.

Mevcut en hassas astronomik araçlarla bile, dış gezegen sistemlerini doğrudan inceleyerek bunu çözmek çok zor olurdu. Bunun yerine, ikili sistemlerdeki yıldızların kimyasal bileşimini analiz edildi.

İkili sistemler, birbirinin etrafında dönen iki yıldızdan oluşur. İki yıldız genellikle aynı gazdan aynı anda oluştu, bu nedenle aynı element karışımını içermeleri beklenir.

Ancak bir gezegen iki yıldızdan birinin içine düşerse, yıldızın dış tabakasında çözülür. Bu, yıldızın kimyasal bileşimini değiştirebilir, bu da, demir gibi kayalık gezegenleri oluşturan elementlerin çoğunu, aksi hâlde göreceğimizden daha fazla gördüğümüz anlamına gelir.

NASA'nın uzay aracı Perseverance'ın Mars'ta ilk taş toplama denemesi başarısız oldu

Güneş benzeri yıldızlardan oluşan 107 ikili sistemin kimyasal yapısını, ürettikleri ışık spektrumunu analiz edilerek incelendi. Bundan, kaç tane yıldızın yoldaş yıldızlarından daha fazla gezegensel malzeme içerdiği belirlendi.

Ayrıca, ikili çiftler arasında gözlemlenen kimyasal farklılıkların gezegenleri yemekten kaynaklandığına dair kesin kanıtlara ekleyen üç şey bulundu.

İlk olarak, daha ince bir dış katmana sahip yıldızların, demir açısından, yoldaşlarından daha zengin olma olasılığının daha yüksek olduğu bulundu. Bu, gezegen yeme ile tutarlıdır, çünkü gezegensel malzeme daha ince bir dış katmanda seyreltildiğinde, katmanın kimyasal bileşiminde daha büyük bir değişiklik yapar.

İkincisi, demir ve diğer kayalık gezegen elementleri bakımından daha zengin olan yıldızlar, yoldaşlarından daha fazla lityum içerir. Lityum, gezegenlerde korunurken yıldızlarda hızla yok edilir. Dolayısıyla, bir yıldızda anormal derecede yüksek bir lityum seviyesi, yıldız oluştuktan sonra gelmiş olmalı ki bu, lityumun yıldız tarafından yenene kadar bir gezegen tarafından taşındığı fikrine uyuyor.

Üçüncüsü, yoldaşlarından daha fazla demir içeren yıldızlar, galaksideki benzer yıldızlardan daha fazlasını da içerir. Ancak aynı yıldızlar, uçucu bir element olan ve bu nedenle kayalar tarafından taşınmayan standart karbon bolluğuna sahiptir. Bu nedenle bu yıldızlar, gezegenlerden veya gezegen materyallerinden kayalar tarafından kimyasal olarak zenginleştirilmiştir.

Venüs’e olan ilgi her geçen gün artıyor

Bu sonuçlar, yıldız astrofiziği ve ötegezegen keşfi için bir atılımı temsil ediyor. Sadece yenilen gezegenlerin güneş benzeri yıldızların kimyasal bileşimini değiştirebileceğini değil, aynı zamanda gezegen sistemlerinin önemli bir bölümünün güneş sistemimizden farklı olarak çok dinamik bir geçmişe sahip olduğu bulundu.

Son olarak, çalışma, sakin güneş sistemimizin gerçek analoglarına ev sahipliği yapma olasılığı daha yüksek olan yıldızları tanımlamak için kimyasal analiz kullanma olasılığını açıyor.

Güneşe benzeyen nispeten yakın milyonlarca yıldız var. En umut verici hedefleri belirlemek için bir yöntem olmadan, Dünya 2.0'ı aramak, samanlıkta meşhur iğneyi aramaya benzer.

Jüpiter'in en büyük uydusu Ganymede'de su buharı keşfedildi