Berk Yüksel
Hamaset yapmak, goygoyda sınır tanımamak ve büyük böbürlenmeler ile kendi kendini şişirmenin gideceği yol, yol değildir.
Büyük çuvallamalar, büyük yanılmalar ardı ardına gelir.
Sıfır düşman politikaları sıfır dosta doğru evrilirken, vasıflı insanlar her alanda geriye itilirken, bedeli tüm toplumca birlikte ödenecek demektir...
Emperyalizmin oyunları, dış düşmanların ve üst aklın planları komedisi değil.
Bu kitlenin seçtiklerinin yetersizleri bu noktaya getirir!
Hamaset edebiyatına, mazlum edebiyatı ekleyip, vasat altını yine vasat altı ile yönetme çabasıdır bir toplumu kendi sonuna yaklaştıran...
İç kamuoyuna söylenen yalanlar, medya tahakkümü ile delicesine bol alkışla sunulsa da, üç beş yerli dizi ve film ile posta koyma yalanları insanların kafasına kakılsa da, sabahtan akşama kadar mehter eşliğinde bin kere aynı şeyler söylense de harç bitmiş ve yapı paydos edilmiştir!
Kendine ayna tutmayan, kendi yaptığı yanlışları görmezden gelen, sadece hamaset içeren konuşmalar ile kendi yönetimsel yanlışlarını saklamaya çalışan bir sistem, yokuş aşağı boşa alınmış arabayı daha da hızla itme uğraşında...
Bindikleri motoru çalışmayan arabanın üzerine çıkıp destanlar anlatıyorlar sağa sola. Cebinde kör kuruş kalmamış kitle ise uçurumdan aşağıya hızla ilerleyen arabanın üstüne çıkmış, direksiyonu çoktan bırakmış adamları ölesiye alkışlamakta.
Ona buna parmak sallaya sallaya, kıytırık medya her konuyu gazlaya gazlaya, coşkuyu vere vere, yığının alkış kıyameti ile ekonomi bitti, bildiğiniz öldü, mevta; uluslararası ilişkiler mahvoldu, perişan oldu; diplomasi aşağılanan monşerlere muhtaç, eğitim bir felaket; kısaca her alanda feci çuvallanıldı...
Ancak içimiz rahat, bir kendimize güven ki sormayın...
Belimize kadar moka battık, birer necaset kütlesi olduk ama özgüven zirvede.
Bir tarafına giyecek donu olmasa da, ömründe köprüden geçmese de bir gurur bir gurur.
Arabanın arkasına bağlanıp bir ipin ucunda sürüklenen tenekeler gibiyiz.
Bir sonraki kavşakta nereye çarpacağını bilemeyen...
Çok ses çıkarıp bununla gurur duyuyoruz, ne zaman kopup gideceğimizi beklerken.
İçe kapanmış, yalnızlaşmış, düşmanlarla çevirili olduğunu farz eden ve her yönden çöküşün yaşandığı bir dönem bu...
Çenesi yukarıda, nutuk çeke çeke, hamaset yapa yapa, populizmi göze soka soka, gerçeklikten tamamen uzaklaşmış halde altındaki kaygan zeminin bir bataklık olduğunu bile bile debelendikçe daha da batan bir hegemonik sistem.
Tüm bu ahmaklığın ortasında,
Herkesi ahmak yapalım oyununda,
Karanlık, sınırsız ve sonsuzluğundan eminken,
Söndürdüğünü düşünürken aydınlığı...
Bilmez, umudun güzel insanların kalplerinden doğacığını!
Üzüntülerden, yapılan yanlışlardan erdemsiz ve sevgisiz bir çöle dönen ülkede,
Ruhumuz çürürken...
“Bir gün'' diyor insan, işte ileride bir gün...
Vazgeçmeden, yılmadan, durmadan, dinlenmeden, yenilmeden!
Yükselecek yine güzellik bu topraklardan.
Nefes olacak, alınacak; vicdanlardaki yaraları kapatacak.
Değer olacak, hayat olacak, yaşanacak, kaybolan erdemleri yeniden bize katacak.
Yaşam olacak, amaç verecek, enerji verecek, ayağa kaldıracak.
Sevgi olacak, sıkılan yumruklar kardeşçe birbirine kavuşmak için uzanacak.
Bir gün, evet bir gün olacak umarım,
Vicdanlar tümüyle kararıp, ruhumuz çürümeden...