Vefa

Vefa denilince aklıma hep üç "şey" gelir; birincisi 1876da kurulan Saraçhanedeki Vefa Bozacısı, ikincisi 1908 doğumlu yeşil-beyazlı Vefa Kulübü, üçüncüsü ise Türkçemizde son yıllarda unutulan anlamlı kelime....

Dün gece maç önünde Beşiktaş seyircisi 3 yıldır takımı başarıdan başarıya koşturan Şenol Güneşi alkışlayarak onore etti; özellikle son günlerde hiç hak etmediği olumsuz yorumlara bir tepkiydi bu ve maç sonunda ancak İngilterede görebileceğimiz manzaralarla Vefa sonuçlandırıldı. Sanırsınız ki, Beşiktaş şampiyon olmuştu, lig sıralamasında 4. olan takımın teknik direktörü Şenol Hoca ekibiyle birlikte her tribüne çağırıldı, çılgınca kutlandı.

Lefterlerin, Baba Receplerin, Metin Oktayların döneminden bu yana pek göremediğim bu fotoğraflar her centilmen futbolsever gibi benide duygulandırdı, demekki bazı hasletlerimize halen sahip bir milletiz, umarım devamlarını yaşarız..

Bu kadar hoş iki Vefa gösterisi arasına girip maçın teknik analizine pek değinmek istemiyorum; sadece şunları yazabilirim: Beşiktaş mental açıdan koptuğu son 10 günde dünkü maçı beni yanıltacak şekilde ciddi ve iştahlı oynadı. Aslında bu takım gerek kadro kalitesi, gerekse oyun tekniği açılarından lig sıralamasının çok önünde olmalıydı..

Bunun nedenlerini iki hafta sonra detaylı yazacağım...

Ama , bırakın şimdilik dünkü güzelliklerle yetinelim...