Adalet yürüyüşü

Taner Timur

Çok partili hayatımız sık sık darbelerle kesintiye uğradı. Özgür seçimlerle yeni bir başlangıç yapana kadar süren bu dönemleri hep “ara rejimler'' diye adlandırdık. “Bu bir ara rejimdir!'' diyor ve umutla kara günlerin son bulmasını bekliyorduk. Sıkıyönetimiyle, özel mahkemeleriyle, dolup taşan hapishaneleriyle, üniversite ve bürokrasiden tasfiyeleriyle arkada çok acı anılar bırakan dönemlerdi bu ara rejimler..

Sonra?

Sonra bir gün geldi, “yeter artık!'', dedik; “bir daha yaşamayalım bu “ara rejim''leri; darbe dönemleri kapansın!''. Ve çoğumuz da kapandığına inanır gibi olduk.

Meğerse ne büyük yanılgıymış!

Şimdi açıkça görülüyor ki biten sadece darbelerin kılıfıymış; “askeri darbeler'' dönemi bitmiş, “sivil karşı-darbeler'' dönemi başlamış! Oysa son askeri darbe girişimi de -yüzlerce vatandaşımızın hayatı bahasına- önlenmiş; Kazlıçeşme’de bütün partiler bir araya gelip demokrasinin zaferini kutlamıştı.

Oysa izleyen günlerde bir de ne görelim?

Yine OHAL’ler, yine “özel mahkeme''ler, yine dolup taşan hapishaneler ve yine basından, üniversiteden, bürokrasiden tasfiyeler.. Üstelik klasik (!) “ara rejim''lerdeki tasfiyelerle kıyaslanamayacak kitlesel ölçülerde! Bugünlerde, üniversiteden neden ve ne hakla atıldığını sorgulayan ve bunu duyurmak için açlık grevi yapan bilim adamlarının tutuklanmasına bile tanık oluyoruz! Ve sonunda bu ülkede muhalefeti ezmek o kadar rutin haline geldi ki, rejimin “korumacı''ları, sınırları unutup, yabancı ülkelerde bile “muhalif''leri dövmeye, yerde yatan protestocuları tekmelemeye başladılar. Bugün bu korumacıların ABD’de, fotoğraflarının altında “Wanted'' yazılı ilanlar ile aranmaları, aslında sadece mevcut “ara rejim'' hakkında değil, “Türk demokrasisi'' hakkında da bir kara leke niteliği taşıyor. Kabul edelim ki bu zilletin yükü biraz da hepimizin sırtında!

Yine de umutsuzluğa kapılmayalım. Sonunda yürüyüş başladı ve bir umut kıvılcımı doğdu! Geç de oldu; güç de oldu; fakat sonunda ışık parıldadı; gün, demokratların kendi aralarında hesaplaşma günü değil. Üstelik adı da doğru kondu: Adalet yürüyüşü! Şu günlerde en çok yokluğunu çektiğimiz vicdani çağrıya uyularak başlatılan bir yürüyüş..

Bitse de, durdurulsa da, mutlaka yenileri başlayacak ve yürüyüş devam edecek.. Fiilen ya da manen, tüm yürüyüş kollarının yolu açık olsun!!