Çocuk sömürüsü ve özgürlük

Son yıllarda DİSK-ARa göre okula devam etmeyen çocuklarda hane halkı gelirine katkıda bulunmak için çalışanların oranı yüzde 58.7 seviyesindedir.

Okula devam etmeyen ve hane halkının ekonomik faaliyetine yardımcı olmak için çalışan çalışanların oranı ise 18.1dir. Toplumda çocukların yarısı çalışıyor.

Kuşkusuz bu oran önemsenmelidir. Bu orana giren çocukların yitirdikleri tartışılmalıdır. 

En başta söylenmesi gereken bu öğrenciler bireyleşememektedir. Yani özgürleşememektedir. AKP iktidarının istediği de budur. Yani bağımlı toplum halkasına bir halka daha eklemek.

Özgürleşmeyen bu çocuklarımız yetişkinlik yaşamında kararlarını özgür verebilir mi? Yine bu çocuklarımız siyasi tercihlerini özgürce kullanabilir mi?

Diğer taraftan, bu çocuklarımız etkili bir biçimde toplumsallaşmadığından etkin yurttaşlar olamamasıdır. Örneğin, iyi bir eş, etkili bir çalışan, sorumluk sahibi yurttaş olması beklenemez.

Aslında, AKP iktidarının hiç de umurunda değil yetişkinlik yaşamına etkisi yansıyan  sömürülen bu çocuklarımızın durumu. 

Çünkü, iktidarın beklediği kendine bağımlı bir toplum yaratmak olduğunda yukarıda anılan durum da bu koşulu sağlamaktadır.

 Oysa, insanca yaşam çocuk sömürüsünün olmadığı bir yaşamı gerektirmektedir.